اختلال نعوظ ناتوانی در دستیابی و حفظ نعوظ است. این عارضه یک بیماری بسیار شایع است که بر اثر عوامل فیزیکی، روانی یا ترکیبی از هر دو ایجاد می شود. این عوامل شامل عدم تعادل هورمونی، دیابت، چاقی، افسردگی، اضطراب و .. است.

عوارض روانی اختلال نعوظ بسیار زیاد است. هنگام مواجهه با این بیماری، بسیاری از مردان افسرده می شوند. آنها احساس ناامنی و انزوا می کنند. اما خوشبختانه راه‌های زیادی برای رفع این عارضه وجود دارد که از تغییر سبک زندگی گرفته تا جراحی متفاوت است.

گزینه های درمانی رایج برای اختلال نعوظ

رایج ترین روش های درمانی اختلال نعوظ عبارت است از:

• درمان دارویی به شکل خوراکی
• زمانی که آزمایش خون سطوح پایین تستوسترون را نشان می دهد، پزشک روش های تقویت طح تستوسترون را توصیه می نماید.
• تزریق دارو در آلت تناسلی یا داخل مجرای ادراری که جریان خون را در آلت تناسلی بهبود می بخشد.
•  دستگاه وکیوم آلت تناسلی یا پمپ الت

اگر هیچ یک از روش های فوق اختلال نعوظ را درمان نکند، پزشک ممکن است روش جراحی کاشت ایمپلنت آلت تناسلی یا پروتز آلت تناسلی را توصیه می کند.

ایمپلنت آلت تناسلی یا پروتز آلت چیست؟

ایمپلنت آلت تناسلی یا پروتز آلت، وسیله ای است که به وسیله جراحی در بدن قرار می گیرد و به مرد امکان نعوظ را می دهد. این پروتزها دو نوع اصلی دارند که عبارتند از:

1)ایمپلنت های بادی یا پروتز بادی

ایمپلنت‌های بادی، رایج‌ترین نوع پروتزهای آلت تناسلی هستند که از طریق جراحی 2 سیلندر در داخل آلت تناسلی و یک مخزن مایع پر از آب نمک در داخل کیسه بیضه یا دیواره شکم قرار می گیرد. بسته به نوع ایمپلنت بادی، مخزن یا در دیواره شکم قرار می گیرد که به آن ایمپلنت آلت تناسلی 3 تکه و یا در داخل کیسه بیضه قرار می گیرد که به آن ایمپلنت آلت تناسلی 2 تکه می گویند.

برای رسیدن به نعوظ، بیمار می تواند مایع را از مخزن به داخل سیلندرهای داخل آلت تناسلی پمپ کند. پس از نعوظ، مایع آب نمک دوباره به سمت مخزن تخلیه می شود.

2)ایمپلنت های میله ای Semirigid

ایمپلنت های میله ای Semirigid از دو لوله قابل انعطاف تشکیل شده است که با عمل جراحی داخل آلت تناسلی قرار می گیرند. جنس این پروتزها از مواد سیلیکونی می باشد که فرد می تواند آن را در موقعیت مورد نظر خم کنید و به نعوظ برسید.

مزایا و معایب پروتز آلت یا کاشت ایمپلنت آلت تناسلی

پروتز آلت تناسلی نیز به مانند سایر روش های درمانی دارای مزایا و معایب متعددی است.

مزایای پروتز آلت:

• عملکرد نعوظ را بازیابی می کند.
• باعث ایجاد رضایت در رابطه جنسی برای طرفین می شود.
• یک روش درمانی طولانی مدت برای درمان اختلال نعوظ ارائه می دهد.
• اعتماد به نفس فرد را بهبود می بخشد.

معایب:

• برای کاشت ایمپلنت آلت تناسلی به روش جراحی نیاز است.

نحوه جراحی کاشت ایمپلنت تناسلی

جراحی کاشت ایمپلنت آلت تناسلی را می توان با بی حسی موضعی یا عمومی انجام داد. هنگامی که جراح بیهوشی را انجام داد، برشی در قسمت پایین شکم، بالای قاعده آلت تناسلی یا کیسه بیضه ایجاد می کند. محل برش بستگی به نوع ایمپلنت دارد.

پزشک بافت را پهن می کند تا فضایی برای ایمپلنت ایجاد کند و تمام قطعات دستگاه را داخل آلت تناسلی قرار دهد. در صورتی که پروتز از نوع بادی باشد، جراح اورولوژی یک مخزن مایع را در شکم یا کیسه بیضه قرار می دهد.

هنگامی که پروتز در جای خود قرار گرفت، جراح برش ها را با استفاده از بخیه یا منگنه های جراحی می بندد. همچنین ممکن است از پانسمان یا بانداژ برای کمک به روند بهبود استفاده کند.

دوره نقاهت پس از جراحی نسبتاً کوتاه است. بسیاری از بیماران پس از یک تا دو هفته فعالیت های عادی خود را از سر می گیرند. همچنین انتظار شش هفته ای پس از عمل جراحی برای از سرگیری فعالیت جنسی، غیر معمول نیست.

سخن پایانی

پروتز آلت تناسلی بهترین راه حل برای افرادی است که با اختلال نعوظ دست و پنجه نرم می کنند. اما تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ایمپلنت آلت تناسلی می تواند برای رفع اختلال نعوظ بیمار مفید باشد یا خیر، نیاز به مشاوره با یک متخصص و جراح اورولوژی دارد. پزشک با در نظر گرفتن عامل ایجاد اختلال نعوظ و عواملی مانند وضعیت سلامت و سن، بهترین روش درمانی را برای بیمار تجویز می نماید.