اختلال نعوظ (ED) یا عدم نعوظ ناتوانی در دستیابی یا حفظ نعوظ به مدت کافی برای داشتن رابطه جنسی است. این وضعیت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله مشکلات عروقی، بیماری‌های عصبی، اختلالات روانی و حتی آسیب‌دیدگی ایجاد شود.

داشتن رابطه جنسی سالم و لذت بخش، یکی از ارکان مهم زندگی زناشویی و حق زن و مرد در زندگی مشترکشان است. متاسفانه اختلالات و ناتوانی جنسی یکی از پنج علت اصلی طلاق میان زوجین در کشور ما می باشد. اختلال نعوظ یکی از همین اختلالات و ناتوانی های جنسی است که در اکثر موارد قابل درمان می باشد و فقط کافی است که به دور از هرگونه حس خجالت و شرمساری، به صورت جدی نسبت به درمان آن اقدام کرد. در این مقاله به توضیح در مورد اختلال نعوظ و همچنین علائم و ارائه راه های درمان آن می پردازیم. با ما همراه باشید.

نعوظ چیست؟

در اثر تحریک جنسی مردان، بافت اسفنجی درون آلت پر از خون می گردد که این فرآیند سبب سفتی و بزرگی آلت برای رابطه جنسی می گردد. این فرآیند در نتیجه هماهنگی میان مغز، سیستم عصبی، هورمون ها و شریان های خونی می باشد که با ارسال پیام عصبی توسط مغز مبنی بر شل شدن عضلات آلت صورت می گیرد. این شل شدن عضلات آلت سبب می شود که هدایت جریان خون به سمت آلت افزایش پیدا کرده و در نتیجه آلت سفت و بزرگ شود. این سفتی و بزرگ شدن آلت را نعوظ (Erection) می نامند.

در طول رابطه و نعوظ دریچه های وریدی و رگ های خونی به آلت بسته می شوند تا نعوظ تداوم یابد. پس از انزال و خروج مایع منی این دریچه و رگ ها باز می شوند تا خون از آلت خارج و آلت به حالت اولیه برگردد.

اختلال نعوظ یا عدم نعوظ چیست؟

اختلال نعوظ یک مشکل رایج در میان مردان می باشد و به حالتی گفته می شود که فرد توانایی رسیدن به نعوظ و حفظ آن به اندازه کافی برای انجام رابطه جنسی را نداشته باشد. برای رسیدن به نعوظ، عوامل روانی مانند احساس آرامش، اعتمادبه‌نفس و تحریک جنسی نقش مهمی دارند. اضطراب، خستگی، مصرف الکل یا مواد مخدر و برخی داروها می‌توانند باعث اختلال در این فرآیند شوند. در برخی موارد، عدم نعوظ ممکن است اولین نشانه از یک بیماری زمینه‌ای جدی مانند بیماری قلبی باشد؛ بنابراین حتماً باید با پزشک در این باره صحبت کرد. اختلال نعوظ را ناتوانی جنسی نیز می نامند.

اختلال نعوظ برای مردان، استرس، پیامدهای عصبی و اضطرابی، کاهش اعتماد نفس و کاهش لذت جنسی برای طرفین را به دنبال دارد و سبب سرد شدن رابطه میان زوجین می گردد. این اختلال حتی می تواند نشان دهنده یک بیماری قلبی و عروقی باشد. در نتیجه باید در صورت بروز این مشکل، فرد باید هرچه سریعتر و به دور از احساس خجالت و شرمندگی به پزشک مراجعه و نسبت به درمان مشکل خود اقدام نماید.

انواع اختلال نعوظ

پزشکان اختلال نعوظ را به چهار نوع اصلی تقسیم می‌کنند:

1. عروقی (Vascular ED): شایع‌ترین نوع اختلال نعوظ است و ناشی از مشکلات در رگ‌های خونی است که خون را به آلت تناسلی می‌رسانند یا آن را در داخل نگه می‌دارند.
2. نورولوژیک (Neurogenic ED): به دلیل اختلال در اعصاب ایجاد می‌شود و ممکن است به‌دنبال ضربه، جراحی لگن، پرتودرمانی یا بیماری‌هایی مانند سکته مغزی یا بیماری ام‌اس بروز کند.
3. هورمونی (Hormonal ED): به علت کمبود تستوسترون یا مشکلات تیروئیدی.
4. روانی(Psychogenic ED): به دلیل مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، استرس یا ترس از رابطه جنسی.

اختلال نعوظ در چه سنی شایع تر است؟

اختلال نعوظ شایع‌ترین مشکل جنسی گزارش‌شده در مردان است و با افزایش سن شیوع آن بیشتر می‌شود. بیش از ۵۰٪ مردان بین ۴۰ تا ۷۰ سال به این بیماری دچار می‌شوند.

علائم اختلال نعوظ

علائم اختلال نعوظ هر فرد می تواند نسبت به فرد دیگر متفاوت باشد. به عنوان مثال یک فرد شاید نتواند به نعوظ برسد و فرد دیگری برای مدت کوتاهی بتواند نعوظ خود را حفظ کند. بروز گهگاه مشکل در نعوظ طبیعی است. اما علائم عدم نعوظ زمانی مطرح می‌شوند که این مشکلات مداوم بوده و به مرور زمان تشدید شوند، از جمله:

• عدم توانایی در رسیدن به نعوظ: در این حالت فرد قادر به ایجاد نعوظ در هنگام رابطه جنسی نیست که سبب افسردگی و سرشکستگی فرد می گردد.
• عدم توانایی در حفظ نعوظ: حالتی است که نعوظ به قدر کافی که طرفین لذت ببرند ادامه پیدا نمی کند و زود خاتمه می یابد.
• کاهش میل جنسی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

در صورت بروز هر یک از موارد زیر با پزشک متخصص اورولوژی مشورت نمایید:

• اگر در مورد نعوظ خود نگران هستید یا مشکلات جنسی دیگری مانند انزال زودرس یا تأخیری دارید
• اگر دچار دیابت، بیماری قلبی یا دیگر بیماری‌های مرتبط با اختلال نعوظ هستید
• اگر همراه با اختلال نعوظ، علائم دیگری نیز تجربه می‌کنید

علت اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی چیست؟

نعوظ یک فرآیند پیچیده است که در آن مغز، هورمون‌ها، احساسات، اعصاب، عضلات و رگ‌های خونی درگیر هستند. اختلال در هر کدام از این بخش‌ها می‌تواند موجب ناتوانی جنسی شود. همچنین استرس و مشکلات روانی می‌توانند باعث ایجاد یا تشدید آن شوند. گاهی اوقات، علت اختلال نعوظ ترکیبی از عوامل جسمی و روانی است. برای مثال، یک مشکل جسمی خفیف که باعث کاهش پاسخ جنسی می‌شود ممکن است اضطراب به دنبال داشته باشد، که این اضطراب خود به‌تنهایی باعث بدتر شدن وضعیت می‌شود.

علت و دلایل اختلال نعوظ در هر فرد نسبت به دیگری متفاوت است و حتی می تواند این اختلال در افراد با سن کم و جوانان نیز رخ دهد. این اختلال می تواند در اثر مشکلات جسمی و فیزیکی و یا مشکلات روحی و روانی باشد. به طور مختصر به توضیح این موارد می پردازیم:

1)اختلال نعوظ در اثر مشکلات فیزیکی و جسمی

در اکثر موارد اختلال نعوظ ناشی از عوامل و بیماری های جسمی و فیزیکی است. این مشکلات عبارتند از:

• بیماری های قلبی و عروقی
• دیابت (بالا بودن قند خون) و نوروپاتی ناشی از دیابت
• فشار خون بالا
• کلسترول و چربی بالا
• بیماری پیرونی (انحنای غیرطبیعی آلت)
• شکستگی آلت
• آسیب به لگن، مثانه، پروستات یا نخاع
• جراحی لگن (پروستات، روده بزرگ، مثانه)
• پرتودرمانی
• کاهش سطح تستوسترون
• مصرف الکل و مواد مخدر
• سکته مغزی، صرع

2)اختلال نعوظ در اثر عوارض مصرف دارو

برخی داروها می‌توانند باعث اختلال نعوظ شوند، از جمله:

• داروهای ضدافسردگی
• داروهای ضداضطراب
• داروهای فشار خون
• دیورتیک‌ها (ادرارآورها)
• آنتی‌هیستامین‌ها
• داروهای شیمی‌درمانی
• داروهای پارکینسون
• داروهای سرطان پروستات
• آرام‌بخش‌ها، شل‌کننده‌های عضلانی

3)اختلال نعوظ در اثر عوارض مصرف مواد مخدر و محرک

مصرف مواد مخدر و محرک های زیر باعث اختلال نعوظ می گردد:

• الکل
• آمفتامین
• باربیتورات‌ها
• کوکائین
• ماری‌جوانا
• متادون
• نیکوتین
• مواد افیونی (اپیوئیدها)

4)اختلال نعوظ در اثر مشکلات روحی و روانی

همانگونه که گفته شد مغز نقش اصلی را در ارسال پیام عصبی در هنگام تحریک ایفا میکند، از این رو مشکلات روحی و روانی می توانند عملکرد مغز را در این فرآیند مختل کرده و سبب اختلال نعوظ شوند. شایع ترین مشکلات روحی و روانی عبارتند از:

• افسردگی، اضطراب یا سایر اختلالات روانی
• استرس و اعتماد‌به‌نفس پایین
• ترس از رابطه جنسی (ژنو‌فوبیا)
• مشکلات در رابطه با شریک جنسی و احساس کمبود عاطفی

چه عواملی احتمال ابتلا به اختلال نعوظ را افزایش می دهند؟

با افزایش سن، ممکن است رسیدن به نعوظ بیشتر طول بکشد یا نعوظ‌ها سفتی کمتری داشته باشند. اما اختلال نعوظ بخشی طبیعی از پیری نیست.

عواملی که احتمال بروز آن را افزایش می‌دهند شامل:

• بیماری‌هایی مانند دیابت و مشکلات قلبی
• مصرف دخانیات
• اضافه‌وزن یا چاقی
• درمان‌های پزشکی مانند جراحی پروستات
• آسیب‌های جسمی (مخصوصاً به اعصاب و عروق آلت)
• برخی داروها (ضدافسردگی، آنتی‌هیستامین، داروهای فشار خون یا پروستات)
• مشکلات روانی مانند استرس و افسردگی
• مصرف الکل یا مواد مخدر

عوارض اختلال نعوظ چیست؟

اختلال نعوظ علاوه بر تاثیر بر روابط جنسی، بر روح، روان و عواطف فرد تاثیر می گذارد؛ مردانی که دچار اختلال نعوظ هستند، علاوه بر عدم لذت از رابطه، دچار مشکلات روحی و روانی و همچنین مشکلات زناشویی و سردی رابطه می شوند. از عوارض آن می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• احساس سردی و عدم صمیمیت بین زوجین
• عدم رضایت جنسی زوجین نسبت به هم
• ناباروری
• افسردگی، فشار عصبی، اضطراب یا استرس
• شرمندگی و کاهش عزت‌نفس

نحوه تشخیص اختلال نعوظ

متخصص ارولوژی با معاینه فیزیکی و گرفتن شرح حال بیمار در کنار یکسری آزمایشات تکمیلی سلامت جنسی شما را بررسی می کند. این آزمایش ها علت مشکل اختلال نعوظ فرد را که جسمی است یا روحی و روانی مشخص می کند. پزشک پس از بررسی نتایج این آزمایشات می تواند شیوه درمانی مناسب را برای بیمار تجویز کند. انواع تست ها و آزمایشات عبارتند از:

• آزمایش خون: بررسی بیماری‌های قلبی، دیابت، تستوسترون پایین
• آزمایش ادرار: غربالگری بیماری‌های زمینه‌ای
• سونوگرافی آلت: بررسی عروق و جریان خون آلت
• تست نعوظ شبانه (ریجی اسکن یا NPT): سنجش تعداد و مدت زمان نعوظ فرد توسط دستگاه ریجی اسکن
• ام آر آی مغز: بررسی مشکلات عصبی
• ارزیابی روان‌شناختی: پرسش‌هایی درباره افسردگی، اضطراب یا عوامل روانی دیگر

متخصص ارولوژی با جمع بندی این آزمایشات بهترین روش درمان را برای فرد تجویز می کند.

درمان اختلال نعوظ

اختلال نعوظ با تشخیص علت و منشا آن توسط متخصص ارولوژی قابل درمان است. روش درمان بستگی به علت، شدت مشکل و بیماری‌های زمینه‌ای دارد. پزشک مزایا و معایب هر روش درمانی را توضیح می‌دهد و نظر شما و شریک زندگی‌تان در انتخاب روش مهم است. در زیر مختصرا به توضیح عواملی که به درمان این اختلال کمک می کنند و حتی در مواردی درمان قطعی اختلال نعوظ هستند می پردازیم:

1)تغییر سبک زندگی

شامل کنترل دیابت و قند خون، کاهش وزن و حفظ وزن سالم، فشار خون، عدم استفاده از الکل و مواد مخدر، ورزش هوازی (45 دقیقه و 3 بار در هفته) خواب کافی و کاهش کلسترول می باشد.

2)مصرف داروهای خوراکی

استفاده از برخی داروها طبق نظر و تجویز پزشک که سبب افزایش گردش خون آلت می شوند. این داروها می توانند شامل سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل، واردنافیل و آوانافیل باشند. این داروها با شل کردن عضلات آلت و افزایش جریان خون در پاسخ به تحریک جنسی اثر می کنند و خودبه‌خود باعث نعوظ نمی‌شوند. البته باید توجه داشت که داروها برای همه مؤثر نیستند، به‌خصوص بعد از جراحی پروستات یا در افراد دیابتی.

عوارض مصرف داروهای اختلال نعوظ چیست؟

عوارض جانبی مصرف این داروها شامل گرگرفتگی، سردرد، تغییر بینایی، کمر درد و ناراحتی معده می باشد.

3)درمان مشکلات روحی و روانی

مشاوره گرفتن از یک روانشناس یا روانپزشک و یا مشاوره با یک سکس تراپیست می تواند اختلال نعوظ را درمان کند.

4)دستگاه وکیوم

در صورت وجود احتمال نشت وریدی، دستگاه وکیوم با ایجاد مکش در اطراف آلت، باعث ورود خون به داخل آلت شده و پس از پر شدن آلت، کشی داخل آن قرار می گیرد که از خروج و تخلیه خون جلوگیری می کند.

5)جراحی پروتز آلت

در صورتی که هیچ یک از روش های درمان گفته شده روی فرد جواب ندهد و اختلال نعوظ در فرد شدید باشد، استفاده از پروتز آلت تنها روش درمان قطعی است. در این روش سیلندرهای پروتز (سیلندرهای قابل انعطاف و قابل باد شدن) داخل آلت قرار می گیرد.

نحوه پیشگیری از اختلال نعوظ

بهترین راه برای پیشگیری، انتخاب سبک زندگی سالم و کنترل بیماری‌های زمینه‌ای است. به طور کلی با رعایت اقدامات زیر می توان تا حد زیادی از بروز اختلال نعوظ جلوگیری کرد.

• مدیریت دیابت، بیماری قلبی و سایر بیماری‌های مزمن
• انجام چکاپ‌های منظم
• ترک دخانیات و عدم مصرف الکل و مواد مخدر
• ورزش منظم
• کاهش استرس
• درمان اضطراب و افسردگی

سخن پایانی

اختلال نعوظ مشکلی رایج و قابل درمان است، اما یک مشکل جنسی ساده نیست که فقط صرفاً بر روابط میان زوجین تاثیر بگذارد. این اختلال در بسیاری از مردان وجود داشته و در صورت عدم درمان سبب مشکلات روحی و روانی و آسیب به زندگی زناشویی می شود. با مراجعه به پزشک و بررسی دقیق علت، می‌توان راه‌حل‌های متعددی برای درمان این بیماری یافت. با داشتن سبک زندگی سالم، کاهش استرس و مراقبت پزشکی منظم، می‌توان به حفظ عملکرد جنسی کمک کرد.

اگر سوال یا دیدگاهی در مورد این مقاله دارید، می توانید آن را با ما در پایان این مقاله به اشتراک بگذارید.