اختلال یا عدم نعوظ یک اختلال جنسی است که امروزه در مردان بسیار شایع شده است. شاید فرد انتظاراتی از خود داشته باشد و وقتی که به این انتظارات نمی رسد، گمان می کند که دچار اختلال نعوظ شده است. در صورتی که اینگونه نیست و این پزشک است که تشخیص می دهد فرد دچار اختلال نعوظ شده است یا خیر.

فردی ممکن است گاهی اوقات در اثر خستگی و فشار عصبی به نعوظ نرسد، در این صورت فرد نباید گمان کند که دچار اختلال نعوظ شده است. افرادی که در بیش از نیمی از روابط جنسی در رسیدن به نعوظ و یا حفظ آن دچار مشکل هستند، دچار اختلال نعوظ یا عدم نعوظ شده اند و برای تشخیص و معاینات تکمیلی باید به پزشک اورولوژی مراجعه نمایند.

تشخیص علت اختلال نعوظ

برای درمان اختلال نعوظ باید علت اختلال نعوظ تشخیص داده شود و سپس نسبت به درمان آن از طریق دارو، روش جراحی و یا مشاوره روانشناسی تصمیم گیری شود. همانگونه که در مقاله اختلال نعوظ و راه های درمان آن گفتیم، اختلال نعوظ می تواند در اثر مشکلات فیزیکی و جسمی و یا روحی و روانی رخ دهد. در مورد مشکلات فیزیکی و جسمی می توان به بیماری های قلبی و عروقی، دیابت و قندخون، فشار خون، کلسترول و مصرف الکل و مواد مخدر اشاره کرد و در مورد مشکلات روحی و روانی می توان به افسردگی، اضطراب، استرس و فشار عصبی اشاره کرد. پزشک پس از تشخیص علت اختلال نعوظ نسبت به انتخاب بهترین روش درمانی اقدام می نماید و اختلال نعوظ در بسیاری از موارد قابل درمان است.

روش های تشخیص اختلال نعوظ

تشخیص علت اختلال نعوظ در بیمار، ابتدا با بررسی شرح حال بیمار آغاز شده و سپس پزشک برای تشخیص اینکه اختلال نعوظ فرد در اثر مشکلات جسمی و فیزیکی است یا روحی و روانی، تست نعوظ شبانه NPT را برای بیمار تحویز می نماید. تست ها و آزمایشات تکمیلی دیگر از قبیل معاینه بدنی، آزمایش خون، آزمایش ادرار، سونوگرافی و تست نوار مغز روش های دیگر برای تشخیص علت اختلال نعوظ هستند.

تست نعوظ شبانه NPT

در این تست نعوظ شبانه فرد در طول خواب بررسی می شود. این تست به وسیله دستگاه ریجی اسکن انجام شده و نعوظ شبانه فرد توسط این دستگاه به صورت مداوم اندازه گیری و ثبت می شود. اگر تست ریجی اسکن، نعوظ شبانه را نرمال ثبت کند، نشان دهنده این است که فرد در اثر مشکلات روحی و روانی به اختلال نعوظ دچار شده است و بالعکس در صورتی که این تست غیر نرمال باشد، تاییدی بر وجود بیماری جسمی و فیزیکی است. این تست از قابل اعتماد ترین روش ها در تشخیص اختلال نعوظ به شمار می رود.

معاینه بدنی بیمار

پزشک با معاینه آلت تناسلی، بیضه ها، قلب و ریه و … به بررسی عملکرد مجموعه ای از اعضای بدن که در رسیدن به نعوظ نقش دارند، می پردازد.

آزمایش خون و ادرار

پزشک با بررسی نتایج آزمایش خون و ادرار به بررسی اختلالات هورمونی از جمله تیروئید و تستوسترون و همچنین وجود دیابت و قند خون، کسترول و فشار بالا می پردازد.

سونوگرافی

پزشک برای بررسی شریان خون در هدایت خون به سمت آلت تناسلی، اقدام به تجویز سونوگرافی و بررسی عروق آلت می کند.

ارزیابی سلامت روحی و روانی به وسیله نوار مغز

پزشک ابتدا با گرفتن شرح حال از بیمار، اقدام به روانشناختی بیمار می کند. سپس جهت معاینات تکمیلی اقدام به بررسی نوار مغز فرد برای تشخیص بیماری روحی و روانی فرد می پردازد.

سخن پایانی

اولین قدم برای درمان فردی که دچار اختلال نعوظ می باشد، بررسی و تشخیص علت اختلال نعوظ و مشخص کردن نوع آن از لحاظ جسمی و فیزیکی و یا روحی و روانی می باشد.

پزشک بر اساس علت ابتلا به اختلال نعوظ اقدام به انتخاب روش درمانی مناسب از دارو گرفته تا مشاوره های روانشناسی و جراحی می نماید.