هیدروسل، علل، عوارض و درمان

به تجمع مایعات در اطراف کیسه بیضه هیدروسل می گویند که این تجمع سبب ایجاد تورم بدون درد در بیضه می شود. 

در بیشتر موارد هیدروسل بدون هیچ دلیل خاصی ایجاد می شود که بدون درد و بی خطر است و خود به خود از بین می رود. به طور کلی می توان گفت که هیدروسل به بیضه ها آسیب نمی رساند. در صورت نیاز، یک عمل کوچک معمولاً می تواند مشکل را برطرف کند. در تعداد کمی از افرادمشکلات زمینه ای بیضه ها منجر به هیدروسل می گردد.

کیسه بیضه و بیضه طبیعی

کیسه بیضه معمولاً شل، نرم و گوشتی است که نگهدارنده دو بیضه می باشد. معمولاً به راحتی می توانید بیضه های خود را در کیسه بیضه احساس کنید. یک لوله (مجرای دفران)، اسپرم را از هر بیضه به آلت تناسلی حمل می کند. باید به این نکته توجه داشت که در ساختار بیضه ها، طبیعی است که یک بیضه پایین تر از دیگری و به صورت آویزان باشد.

هیدروسل چیست؟

هیدروسل تجمعی از مایعات در اطراف کیسه بیضه در کنار بیضه است. این عارضه معمولاً در یک طرف رخ می دهد، اما گاهی اوقات روی هر دو بیضه ایجاد می شود.

بیضه در حالت طبیعی توسط یک کیسه محافظ از جنس ماهیچه (کیسه بیضه) احاطه شده است. این کیسه مقدار کمی مایع تولید می‌کند تا به بیضه اجازه حرکت آزادانه بدهد و مایع اضافی به طور معمول به داخل سیاهرگ های کیسه بیضه تخلیه می شود. اگر تعادل بین مقدار مایع ساخته شده و مقدار تخلیه شده برهم بخورد، مقداری مایع به صورت هیدروسل در اطراف کیسه بیضه جمع می شود.

علائم هیدروسل

هیدروسل مانند یک بالون کوچک پر از مایع در داخل کیسه بیضه شما می باشد که عمدتاً در جلوی یکی از بیضه ها قرار می گیرد. هیدروسل به طور معمول بدون درد است و اندازه آن در موارد مختلف متقاوت است.

در برخی مردان مسن به دلیل عدم مراجعه به پزشک، طی چند سال بزرگ و بزرگ تر شده و این بزرگ شدن سبب ناراحتی فرد و آسیب به فعالیت های روزمره وی می گردد.

 هیدروسل های بزرگ به دلیل اندازه شان ممکن است باعث ناراحتی شوند. در این صورت پیاده روی و یا انجام فعالیت های جنسی ممکن است ناراحت کننده و دردناک باشد.

علل ایجاد هیدروسل

هیدروسل بیشتر در بزرگسالان و مردان بالای 40 سال ایجاد می شود. علت ایجاد این عارضه در اکثر موارد مشخص نیست و فقط می توان به مشکلات زیر اشاره کرد:

• مشکلاتی مانند عفونت، التهاب، آسیب یا تومور در یکی از بیضه ها، ممکن است باعث تشکیل مایع در اطراف کیسه بیضه و در نتیجه ایجاد هیدروسل گردد.
• احتباس مایعات و ورم در نیمه پایینی بدن می تواند منجر به ایجاد هیدروسل گردد.

روش های تشخیص هیدروسل

پزشک ابتدا بیضه ها را معاینه می کند و همچنین ممکن است در مواردی با تاباندن نور از طریق کیسه بیضه اقدام به تشخیص هیدروسل نماید.

اگر هیدروسل بزرگ باشد و پزشک نتواند بیضه را احساس کند، ممکن است با استفاده از سوزن و سرنگ، مایع اطراف کیسه بیضه را تخلیه کند که این فرآیند با تزریق بی حس کننده موضعی به پوست انجام می شود و سبب می شود که فرد بیمار دردی احساس نکند.

همچنین در برخی موارد، پزشک ارولوژی ممکن است که سونوگرافی از بیضه ها را برای بیمار توصیه کند که در این روش بیضه ها بررسی و اطمینان حاصل می شود که هیچ دلیل زمینه ای برای هیدروسل وجود ندارد.

درمان هیدروسل

در بزرگسالان، چنانچه هیدروسل هیچ علامتی ایجاد نکند و دردی نداشته باشد، نیازی به روش درمانی ندارد و خود به خود درمان و از بین می رود. در این صورت فرد می تواند با پوشیدن ساپورت محافظ به بهبود شرایط خود کمک کند.

اگر هیدروسل بزرگ شده باشد، می توان به پزشک مراجعه و نسبت به درمان آن از طریق روش های درمانی زیر اقدام کرد:

1)عمل جراحی

اگر هیدروسل شما بزرگ یا ناراحت کننده باشد، ممکن است پزشک و متخصص ارولوژی، جراحی را برای فرد بیمار توصیه کند. روش جراحی به صورت ایجاد یک برش بسیار کوچک در کیسه بیضه یا دیواره تحتانی شکم می باشد. سپس از طریق برش ایجاد شده، مایع جمع شده از اطراف بیضه تخلیه می شود. همچنین در این روش مسیر بین شکم و کیسه بیضه نیز بسته خواهد شد تا مایع در آینده دوباره تشکیل نشود. این یک عمل جزئی است و معمولا سرپایی انجام می شود و حتی معمولاً شامل یک شب اقامت در بیمارستان نیز نمی شود. در این روش امکان عود کردن پس از جراحی وجود دارد، ولی احتمال آن بسیار کم است.

2)تخلیه مایع با سوزن و سرنگ

مایع تجمیعی در اطراف کیسه بیضه را می توان به راحتی با سوزن و سرنگ مخصوص تخلیه کرد. در این روش، معمولاً اطراف کیسه بیضه مجدداً از مایع پر می شود و سبب ایجاد هیدروسل میگردد. بنابراین چنانچه فرد بیمار کاندید عمل جراحی نباشد و یا تمایلی به انجام جراحی نداشته باشد، باید هر چند وقت یکبار نسبت به تخلیه مایع تجمیعی از طریق سوزن و سرنگ اقدام نماید.

3)اسکلروتراپی

در روش اسکلروتراپی محلولی برای جلوگیری از عود هیدروسل پس از تخلیه آن تزریق می شود. این روش درمانی رایج نمی باشد و فقط ممکن است به برخی از افرادی که کاندید عمل جراحی نیستند، توصیه شود.