بیماری پیرونی، علت، علائم و درمان

بیماری پیرونی چیست؟

بیماری Peyronie’s (pay-roe-NEEZ) وضعیتی است که در آن بافت اسکار (پلاک) در آلت تناسلی شما باعث خم شدن، انحنا یا از دست دادن طول یا قطر (دور) آن می شود. ممکن است بتوانید بافت اسکار را از طریق لمس پوست احساس کنید یا ممکن است در قسمت خاصی از آلت تناسلی خود با ایجاد بافت اسکار درد داشته باشید. هنگامی که نعوظ دارید، بسته به محل اسکار، آلت تناسلی شما ممکن است به بالا، پایین یا به پهلو خم شود. برخی از افرادی که به این بیماری مبتلا هستند انحنا ندارند، اما ممکن است دارای فرورفتگی باشند که به آلت تناسلی آنها ظاهری «ساعت شنی» بدهد.

اگر آلت تناسلی شما کمی انحنا داشته باشد – حتی اگر در تمام عمرتان این انحنا را داشته باشید – به این معنی نیست که به بیماری پیرونی مبتلا هستید.

مراحل بیماری پیرونی چیست؟

دو مرحله دارد: حاد و مزمن.

• بیماری پیرونی حاد: مرحله حاد بین شش تا 12 ماه طول می کشد. در این دوره، یک اسکار در زیر پوست آلت تناسلی شما ایجاد می‌شود که باعث می‌شود آن را به شکل دیگری خمیده یا تغییر شکل دهد. زمانی که آلت تناسلی شما سفت یا نرم (شل) است ممکن است دردناک باشد.
• بیماری مزمن پیرونی: اسکار در مرحله مزمن دیگر رشد نمی کند و انحنا بدتر نخواهد شد. درد معمولاً در مرحله مزمن از بین می رود، اما گاهی اوقات می تواند ادامه یابد، به خصوص زمانی که نعوظ دارید. ممکن است در این مرحله اختلال نعوظ ایجاد شود.

بیماری پیرونی چقدر شایع است؟

کارشناسان پزشکی تخمین می زنند که حدود 6 تا 10 درصد از افراد بین 40 تا 70 سال به این بیماری مبتلا هستند، اما در سایر سنین کمتر شایع است.

بسیاری از افراد ممکن است از صحبت کردن در مورد این بیماری با پزشک خجالت بکشند؛ در صورتی که باید هر زمان که در مورد سلامت جنسی خود نگرانی دارید با یک پزشک صحبت کنیم تا از گسترش این بیماری جلوگیری نماییم.

علائم بیماری پیرونی چیست؟

علائم اولیه انحنا یا خمیدگی در آلت تناسلی شما است. همچنین ممکن است بتوانید بافت اسکار را زیر پوست احساس کنید.

سایر علائم عبارتند از:

• از دست دادن طول در آلت تناسلی شما.
• از دست دادن دور آلت، که ممکن است مانند یک فرورفتگی به نظر برسد یا به شکل ساعت شنی باشد.
• توده هایی در آلت تناسلی شما
• نعوظ دردناک
• نعوظ های نرم تر
• مشکل داشتن رابطه جنسی برای شما یا همسرتان
• درد هنگام رابطه جنسی ( دیسپارونی )

علائم این بیماری ممکن است به سرعت یا در طی یک دوره زمانی طولانی ایجاد شود. درد به مرور زمان کاهش می یابد، اما خم شدن آلت تناسلی سبب ایجاد عوارض برای شما می گردد. اگر در آلت تناسلی خود خمیدگی بیشتر از 30 درجه داشته باشید، ممکن است رابطه جنسی را دردناک یا غیرممکن کند.

اگر به بیماری پیرونی مبتلا هستید، مهم است که به یاد داشته باشید که علائم شما ممکن است دائمی نباشند، حتی بدون درمان. همچنین از نظر فیزیکی روی هیچ بخش دیگری از بدن شما تأثیر نمی گذارد، از جمله توانایی شما برای باروری. درمان ها می توانند به کاهش یا از بین بردن علائم شما کمک کنند.

بیماری پیرونی چگونه است؟

در برخی موارد، جای زخم در بالا و پایین تنه آلت تناسلی ایجاد می شود که این وضعیت آلت تناسلی شما را کوتاه تر می کند. در موارد دیگر، جای زخم در اطراف آلت تناسلی شما ایجاد می شود که باعث می شود آلت تناسلی شما باریک شود، مانند گردن یک بطری یا مرکز ساعت شنی. از هر 3 نفری که به بیماری پیرونی مبتلا هستند، 1 نفر دارای کلسیم در بافت اسکار است. این می تواند باعث شود آلت تناسلی شبیه یک استخوان شود.

در بیشتر موارد، جای زخم در بالای آلت تناسلی شما ایجاد می‌شود و در هنگام نعوظ باعث انحنای آن به سمت بالا می‌شود. اگر جای زخم در پایین باشد آلت تناسلی شما به سمت پایین خم می شود و اگر جای زخم در پهلو باشد، به طرفین خم می شود.

علت بیماری پیرونی چیست؟

علت این بیماری را نمی توان همیشه به صورت دقیق مشخص کرد.

برخی از محققان بر این باورند که جای زخم پس از آسیب به آلت تناسلی شما در حالت نعوظ رخ می دهد؛ معمولاً خم شدن غیر طبیعی آلت در طول رابطه جنسی. با این حال، تا 80٪ از افراد مبتلا به بیماری پیرونی رویداد خاصی را که قبل از تغییرات آلت تناسلی آنها انجام شده است، به خاطر نمی آورند. این تغییرات ممکن است در نتیجه آسیب های کوچک و ناشناخته ای که در طول رابطه جنسی منظم رخ می دهد، رخ دهد. افرادی که به بیماری پیرونی مبتلا هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ایجاد بافت اسکار بیش از حد در واکنش به این آسیب‌های کوچک باشند.

همه افرادی که آلت تناسلی خود را زخمی می کنند به بیماری پیرونی مبتلا نمی شوند، بنابراین ممکن است عوامل ژنتیکی یا محیطی در آن نقش داشته باشند.

بیماری پیرونی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

هر مردی می تواند به بیماری پیرونی مبتلا شود. با این حال، عوامل زیر ممکن است شانس ابتلا به آن را افزایش دهد:

• سن: با افزایش سن احتمال ابتلا به بیماری پیرونی بیشتر می شود؛ به گونه ای که این بیماری در حدود 10 تا 15 درصد افراد بین 40 تا 70 سال رخ می دهد.
• ژنتیک: اگر یکی از اعضای خانواده مانند پدر یا برادرتان به بیماری پیرونی مبتلا باشند، ممکن است احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد.
• اختلالات بافت همبند: اختلالات بافت همبند که خطر بیشتری برای بیماری پیرونی دارند عبارتند از انقباض دوپویترن ، فاسیای کف پا و اسکلرودرمی .
• اختلال نعوظ (ED): افراد مبتلا به اختلال نعوظ مرتبط با دیابت، چهار تا پنج برابر بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
• سرطان پروستات: درمان های جراحی سرطان پروستات خطر ابتلا به بیماری پیرونی را افزایش می دهد.
• بیماری های خود ایمنی: اگر یک بیماری خود ایمنی مانند لوپوس دارید، احتمال ابتلا به بیماری پیرونی بیشتر است.

عوارض بیماری پیرونی چیست؟

تغییرات در آلت تناسلی شما می تواند بر سلامت روحی و روانی شما تأثیر بگذارد. عوارض این بیماری ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی.
• اضطراب.
• تمرکز ناعادلانه زیاد روی ظاهر فیزیکی خود (اختلال بدشکلی بدن).
• احساس شرمندگی.
• عزت نفس پایین.
• ترس از طرد شدن یا صمیمیت.

بیماری پیرونی چگونه تشخیص داده می شود؟

ابتدا پزشک با بررسی تاریحچه پزشکی شما و گرفتن شرح حال با پرسیدن سوالات زیر از بیمار اقدام به تشخیص بیماری پیرونی می کند؛

• اولین بار چه زمانی متوجه انحنای آلت تناسلی خود شدید؟
• آیا طول را از دست داده اید؟
• چقدر طول از دست داده اید؟
• آلت تناسلی شما در کدام جهت خم می شود؟
• خمیدگی شما تقریبا چند درجه است؟
• آیا داشتن رابطه جنسی سخت یا دردناک است؟
• آیا داشتن رابطه جنسی برای همسرتان دردناک است؟
• نعوظ شما چقدر سخت است؟
• آیا اختلال نعوظ دارید؟
• آیا کسی در خانواده بیولوژیکی شما به بیماری پیرونی، انقباض دوپویترن یا اختلال بافت همبند دیگری مبتلا است؟
• آیا شرایط دیگری از جمله دیابت یا اختلالات خودایمنی دارید؟
• چه داروهایی مصرف می کنید؟

پزشک یک معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد. در طول معاینه فیزیکی، آنها جای زخم را در آلت تناسلی شما بررسی خواهند کرد. همچنین ممکن است نیاز به بررسی آلت تناسلی شما در هنگام نعوظ داشته باشد. در صورت لزوم، ممکن است یک تزریق (داروی وازواکتیو) به شما بدهند که به طور موقت آلت تناسلی شما را نعوظ و سفت می کند.

چه آزمایشاتی برای تشخیص بیماری پیرونی انجام می شود؟

پزشک ممکن است برای کمک به تشخیص بیماری پیرونی، معاینه سونوگرافی داپلر دوپلکس آلت تناسلی را توصیه کند. در این سونوگرافی که نوعی آزمایش تصویربرداری است، محل زخم آلت تناسلی، تجمع کلسیم و نحوه جریان خون در آلت تناسلی مشخص می گردد تا پزشک بهترین روش درمانی را برای شما تجویز نماید.

درمان بیماری پیرونی

درمان واحدی برای بیماری پیرونی وجود ندارد که برای هر فردی مناسب باشد. در واقع، اگر بیماری پیرونی فقط باعث ایجاد یک انحنای کوچک در آلت تناسلی شما شود و آسیبی به رابطه جنسی وارد نکند، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید.

اگر فرد نیاز به درمان داشته باشد، گزینه های زیادی برای درمان وجود دارد. گزینه های درمانی بیماری پیرونی عبارتند از:

1) درمان با استفاده از دستگاه کشش

در این روش درمانی از یک دستگاه خارجی مانند دستگاه نعوظ خلاء یا دستگاه کشش برای کشش ملایم آلت تناسلی شما و حتی گاهی اوقات آن خم کردن در جهت مخالف انحنا استفاده می شود. این فرآیند بافت اسکار را تحریک می کند و سبب می شود که:

• انحنا بهبود یابد.
• طول از دست رفته بازیابی شود.
• اختلال نعوظ را بهبود می بخشد.

اکثر افراد برای بهبودی نیاز به استفاده از دستگاه کشش درمانی برای چندین ماه دارند و این روش معمولاً هیچ عارضه جانبی طولانی مدتی ندارد.

2) مصرف داروها

پزشک ممکن است یک سری داروهای خوراکی یا تزریقی به آلت تناسلی را برای بیمار تجویز نماید. پزشکان معمولاً در صورت ابتلا به بیماری پیرونی حاد و در صورتی که بیمار قصد جراحی نداشته باشد، داروها را تجویز می کنند.

مهم است بدانید که هیچ مطالعه قابل اعتمادی وجود ندارد که نشان دهد داروهای خوراکی می توانند به طور موثر انحنای آلت تناسلی یا پلاک های مرتبط با بیماری پیرونی را کاهش دهند؛ با این حال، ممکن است داروها علائم بیمار را کاهش دهند.

3) عمل جراحی

پزشکان و متخصصین ارولوژی در صورت ابتلای بیمار به بیماری پیرونی شدید که برقراری رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن می کند، جراحی را توصیه می کنند. فقط در صورتی که در مرحله پایدار یا مزمن این بیماری هستید، که در آن جای زخم و انحنا دیگر پیشرفت نمی کند و بین 6 تا 12 ماه هیچ دردی نداشته اید، باید جراحی کنید.

1) کوتاه کردن سمت سالم آلت تناسلی

جراح از بخیه های کوچک داخلی استفاده می کند یا تکه های کوچکی از بافت را در قسمت بیرونی منحنی برش می دهد و بافت باقی مانده را می دوزد. این قسمت بیرونی منحنی را کوتاه می کند تا با داخل منحنی مطابقت داشته باشد که سبب می شود آلت تناسلی صاف شود. 

این روش جراحی می تواند سبب کوتاه تر شدن آلت تناسلی شود. این جراحی برای مردانی که دارای اختلال نعوظ خفیف یا بدون اختلال نعوظ هستند، انحنای آلت تناسلی خفیف تا متوسط ​​و آلت تناسلی بلند دارند، بهتر است.

2) بلند کردن قسمتی از آلت که خمیده است

در صورت داشتن انحنای شدید یا اگر شفت باریک یا بسیار کوتاه باشد، پزشک این نوع جراحی را توصیه می کند. جراح بافت اسکار را بریده و ممکن است مقداری از آن را بردارد و فضای باقیمانده را با نوعی پیوند پر می کند. در بیشتر موارد این روش جراحی، آلت تناسلی را کوتاه نمی کند ولی احتمال بدتر شدن اختلال نعوظ در این روش وجود دارد. این روش برای افرادی که نعوظ کافی در رابطه جنسی دارند، مناسب می باشد.

3) پروتز آلت تناسلی

جراحی پروتز آلت تناسلی بهترین روش جراحی است. اگر بیماری پیرونی باعث انحنای قابل توجه آلت تناسلی و اختلال نعوظ شود و با داروهای خوراکی درمان نشود، رابطه جنسی را برای بیمار یا همسرش دشوار و ناراحت‌کننده می‌کند. در این روش درمانی، جراح ارولوژی یک پروتز را در آلت تناسلی شما کاشت می کند که به شما این امکان را می دهد که به یک نعوظ مستقیم و سفت و سخت بدون دارو دست پیدا کنید که تا زمانی که می خواهید طول بکشد. هنگامی که دیگر نمی خواهید نعوظ داشته باشید، می توانید پروتز را به سادگی تخلیه کنید.

آیا می توان از ابتلا به بیماری پیرونی جلوگیری کرد؟

با افزایش سن، نعوظ شما ممکن است نرم تر شود یا حفظ سفتی دشوارتر شود. نعوظ های نرم تر مستعد خم شدن غیرمنتظره در حین رابطه جنسی است که منجر به آسیب می شود. شما و همسرتان می توانید از طریق موارد زیر احتمال این نوع آسیب را در حین رابطه جنسی کاهش دهید:

• داروهای اختلال نعوظ: اگر اختلال نعوظ، رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن کند، ممکن است پزشک داروهای خوراکی اختلال نعوظ را برای شما تجویز نمای؛ از جمله سیلدنافیل (ویاگرا)، واردنافیل، یا تادالافیل (سیالیس) و …
• استفاده از روان کننده ها: روان کننده ها، اصطکاک را در حین رابطه جنسی کاهش می دهد که می تواند به کاهش خطر آسیب کمک کند.
• هدایت آلت تناسلی خود را در حین قرار دادن: اگر در حین رابطه جنسی وضعیت خود را تغییر دهید یا آلت تناسلی تان بیرون می لغزد، شما یا همسرتان باید از دست خود برای هدایت دقیق آلت تناسلی خود در حین قرار دادن استفاده کنید.
• مراقبت از شریک زندگی هنگامی که در اوج است: احتمال خم شدن آلت تناسلی در موقعیت های جنسی که شریک زندگی در اوج قرار دارد، افزایش می یابد.
• از هر حرکتی که سبب خم شدن یا پیچیدن آلت تناسلی می گردد، خودداری کنید.

حتی اگر از نظر جنسی فعال نباشید، ممکن است همچنان به بیماری پیرونی مبتلا شوید. هیچ راهی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد و احتمال دارد ژنتیک یا بیماری های خودایمنی علت آن باشد.

مراقبت از خود در صورت ابتلا به بیماری پیرونی

نکات زیر می تواند به شما در مراقبت از خود در صورت ابتلا به بیماری پیرونی کمک کند:

• با شریک زندگی خود صادق باشید: بیماری پیرونی می تواند بر روابط شما با همسرتان تأثیر بگذارد. از این رو شرایط و احساسات خود را با همسر و شریک زندگی خود در میان بگذارید.
• با یک درمانگر جنسی صحبت کنید: یک درمانگر جنسی می تواند به شما در پردازش جنبه های ذهنی و عاطفی بیماری پیرونی کمک کند. شریک زندگی خود را تشویق کنید تا با شما به یک متخصص جنسی مراجعه کند، به خصوص اگر این بیماری انجام رابطه جنسی را دشوار یا غیرممکن می کند.
• با یک روانپزشک صحبت کنید: بیماری پیرونی می تواند باعث استرس، اضطراب، افسردگی و مشکلاتی در فرد بیمار شود. روانپزشک می تواند به درمان هر عاملی که بر سلامت عمومی روانی و عاطفی فرد تأثیر می گذارد، کمک کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر متوجه انحنای شدید آلت تناسلی خود و یا علائم شدید بیماری پیرونی نظیر موارد زیر شدید، باید فوراً به یک پزشک مراجعه نمایید:

• ناتوانی در ادرار کردن
• خونریزی خارجی
• ضربه ای که باعث درد شدید در آلت تناسلی شما می شود.

سوالات متداول

آیا بیماری پیرونی درد دارد؟

بله، می تواند دردناک باشد. درد اغلب در مرحله حاد رخ می دهد، اما ممکن است در مرحله مزمن ادامه یابد و شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

آیا بیماری پیرونی مسری است؟

خیر، بیک عفونت مقاربتی (STI) نیست و مسری نیست.

آیا بیماری پیرونی باعث اختلال نعوظ می شود؟

بله، می تواند باعث اختلال نعوظ شود. پلاک آلت تناسلی یا بافت اسکار می تواند در نحوه ذخیره مقدار کافی خون آلت تناسلی شما در حین نعوظ اختلال ایجاد کند. این منجر به ناتوانی در به دست آوردن یا حفظ نعوظی می شود که برای برقراری رابطه جنسی به اندازه کافی سخت است.

آیا بیماری پیرونی آلت تناسلی شما را کوچکتر می کند؟

بله، بیماری پیرونی شدید می تواند آلت تناسلی شما را کوتاه کند.

با بیماری پیرونی چقدر طول از دست می دهید؟

مقدار طولی که از دست می دهید بستگی به شدت انحنای آلت تناسلی شما دارد. بیماری پیرونی شدید می تواند طول آلت تناسلی شما را از 0.5 سانتی متر (حدود 50 برگ کاغذ که روی هم چیده شده اند) به 1.5 سانتی متر (حدود 150 برگ کاغذ) کاهش دهد.

آیا بیماری پیرونی بازدارنده رابطه جنسی است؟

این بستگی به شدت بیماری پیرونی شما دارد. در برخی موارد، می توانید رابطه جنسی داشته باشید، اما ممکن است برای شما یا شریک زندگیتان سخت یا دردناک باشد. هرچه انحنای آلت تناسلی، درد یا درجه اختلال نعوظ شما بیشتر باشد، برقراری رابطه جنسی دشوارتر است.

آیا ویاگرا بیماری پیرونی را برطرف می کند؟

خیر، ویاگرا نمی تواند این بیماری را درمان کند.

تفاوت بین بیماری پیرونی و انحنای آلت تناسلی چیست؟

بیماری پیرونی نوعی انحنای آلت تناسلی است . برخی از افراد در بدو تولد دارای انحنای آلت تناسلی هستند ( انحنای آلت تناسلی مادرزادی یا کوردی). معمولاً هیچ ارتباطی بین انحنای مادرزادی آلت تناسلی و پلاک آلت تناسلی، زخم یا آسیب وجود ندارد و این وضعیت در طول زمان تغییر نمی‌کند. ممکن است تا پس از بلوغ، زمانی که شروع به برقرای رابطه جنسی و نعوظ منظم تری می کنید، متوجه آن نشوید.

آیا بیماری پیرونی می تواند باعث سرطان شود؟

خیر، سرطانی نیست و به سرطان تبدیل نمی شود .

آیا بیماری پیرونی می تواند باعث ناباروری شود؟

خیر، بر توانایی شما برای باروری تأثیر نمی گذارد.

آیا بیماری پیرونی می تواند باعث مشکلات ادراری شود؟

خیر، بر توانایی ادرار کردن شما تأثیری ندارد. اگر به بیماری پیرونی مبتلا هستید و در ادرار کردن مشکل دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

آیا بیماری پیرونی می تواند باعث ایجاد خون در ادرار شما شود؟

خیر، خون در ادرار شما ( هماچوری ) علامت این بیماری نیست.

آیا بیماری پیرونی باعث مرگ می شود؟

خیر، کشنده نیست. این بیماری بر اندازه و شکل آلت تناسلی شما تأثیر می گذارد، اما روی بقیه بدن شما تأثیری نمی گذارد.

سخن پایانی

هر گونه علائمی که آلت تناسلی شما را تحت تاثیر قرار دهد، می تواند نگران کننده و باشد؛ خصوصا اگر این علائم شامل تغییر در اندازه و شکل آلت باشد. ممکن است فکر کنید علائم شما به خودی خود یا با کمپرس یخ از بین می روند؛ ولی این علائم به شما نشان می دهد که شما دچار مشکل شده و به بیماری پیرونی مبتلا شده اید. در این صورت باید در اسرع وقت با یک پزشک و متخصص ارولوژی صحبت کنید تا آن ها پس از بررسی و آزمایشات لازم، بیماری پیرونی را تشخیص و بهترین شیوه درمانی را برای شما تجویز نمایند.